Vroeger toen alles nog goed was werd je niet oud, was je
vaker ziek en maakte je weinig troep. Kranten en tijdschriften werden niet
bezorgd want je kon toch niet lezen. En er was per dorp één verteller die uit
één boek voorlas en de rest van de verhalen kwamen met de bezoekers mee. Er was
toen gewoon nog heel weinig troep. Er werd gekookt in potten van klei of pannen
van staal die opnieuw gesmolten konden worden. Pas vanaf de jaren vijftig kwam
er plastic en ander moeilijk op te ruimen afval. Wij zijn sinds enige maanden
gaan onderzoeken hoeveel huisvuil een gemiddeld gezin per week in onze wijk
produceert. Wij weten hoeveel mensen er wonen. Dus kunnen wij de troep per
hoofd van de bevolking redelijk goed uitrekenen. Wij zijn begonnen bij ons zelf en wij
produceren gemiddeld 2 volle goed aangestampte vuilniszakken met huisvuil per week.
Etensresten hebben wij nauwelijks en het groene afval uit de tuintjes van de
jongens laten wij verdorren en mengen het later met paardenmest van de vele
paarden die hier nog met karren van alles en nog wat vervoeren. In onze
vuilniszakken zit weinig karton. Wel veel plastic water- en schoonmaakmiddel
flessen en veel plastic zakken van heel klein tot formaat boodschappentas. En papier
waaronder stukken krant die als verpakking werden gebruikt door de winkelier.
Papiertjes van de jongens. Kapotte goedkope kleding waar vaak veel plastic
fiber in zit. Kapotte sandalen, goedkope schoenen waar ook veel plastic in zit.
Niet eens zo oud speelgoed, lege balpennen, kapotte emmers, plastic bezems want
goeie zijn niet te krijgen of onbetaalbaar.
Al met al produceren wij met
gemiddeld 15 bewoners circa 5 kilo plastic per maand. Dat is dus 300 gram per
persoon per maand. Ons arrondissement wordt inofficieel bewoond door circa
120.000 personen. Dat is dus circa 36.000 kilo plastic per maand. Dan heb je de vele winkeliertjes en de groothandels en alle andere bedrijfjes waaronder de weekmarkt
en komen wij na veel gesprekken en observaties op nog eens circa 55.000 kilo
plastic of verwante producten zoals de grote hoeveelheid gebruikte computers en
TV toestellen en natuurlijk de uiterst moeilijk recyclebare mobiele
telefoontjes. Al doorrekenend kwamen wij op 20 miljoen ton vuil per jaar voor
heel Dakar. En waar gaat die troep naar toe? Iets meer dan de helft wordt
opgehaald en afgevoerd naar grote vuilnisbelten buiten de stad en veelal in
diepe kuilen gestort. Wat niet opgehaald word vind je op straat of het wordt in
tuinen begraven of in diepe kuilen op het strand. Getver!
Ondanks het feit dat er in Senegal 80% minder huisvuil
wordt geproduceerd dan in Nederland is het alhier buitengewoon smerig op straat
vanwege het grote gebrek aan ophaal en verwerkingsdiensten. Ondertussen weten
wij dat vuil geld waard is. Bijvoorbeeld 60 KW stroom per huisvuilzak.
Geselecteerd en gerecycled plastic kan voor meer dan 80% hergebruikt worden. De
bandenbergen zijn goed voor een aardige lokale schoenen en deurmatten fabriek.
Wij hebben vastgesteld dat Senegal ook vanwege gebrek aan kennis en daadkracht
veel geld op straat laat liggen. Wij hebben maar weer eens een gezellig rondje
langs de notabelen en bestuurders gemaakt omdat de huidige burgemeester niets
mag zeggen en op een dood zijspoor zit. Het African Studies Centre uit Leiden
heeft in 2011 over deze 70 wethouders geschreven.
En de conversaties waren zoals gebruikelijk weer Youp van ’t Hek achtige
gesprekken met een hoog vilein cabaret gehalte. Met veel mannen in prachtige
gewaden die riepen dat ‘het volk’ opgevoed moest worden en dat er geen geld was
om dat te doen en dat er buitenlandse hulp nodig was. Maar Heren! Het geld ligt
op straat! Kijkt u eens naar onze
foto’s en berekeningen. De foto’s die wij maken zijn schokkend, het is immers
hun eigen woonomgeving. En zijn zij zelf ook niet ‘het volk’? Ja maar de
verantwoordelijke voor de ecologie projecten is al een jaar ziek. Of - , er
wordt op het Ministerie aan gewerkt en wij moeten dus afwachten. Nadat wij nog hebben
toegevoegd dat er met gemak twee kilometer autoroute of twintig kilometer
straat aangelegd kan worden met al het bouwvuil uit de straatjes van alle
wijken lieten wij de geschokte en stilgevallen heren licht groen achter met hun zware
bestuurlijke werkzaamheden.
Op naar het gemeentehuis wat hier trouwens Hotel de Ville heet en waar de medewerkers mogen slapen voor dat zij weer naar huis gaan. Waar is de verantwoordelijke voor het huisvuil vroegen wij aan de balie. Waarom heeft u die nodig werd er nors gevraagd? Omdat het overal zo smerig is was ons antwoord. Oh die mijnheer die daar over gaat is er vandaag niet. O ja, is hij er morgen dan wél? Nee eigenlijk ook niet! Volgende week - vroegen wij weifelend. Nou nee dan ook niet.... Laatste vraag waarom heeft jullie gemeentelijke website geen enkel telefoonnummer? Bijvoorbeeld voor vragen of klachten. Daar hebben wij geen tijd en geld voor was het antwoord. Sinds kort is er een nieuwe minister voor landelijke schoonmaak zaken. Die is zich nog aan het inwerken werd er gezegd. Zijn voorganger wordt momenteel vastgehouden op verdenking van verduistering of zo iets.
Op naar het gemeentehuis wat hier trouwens Hotel de Ville heet en waar de medewerkers mogen slapen voor dat zij weer naar huis gaan. Waar is de verantwoordelijke voor het huisvuil vroegen wij aan de balie. Waarom heeft u die nodig werd er nors gevraagd? Omdat het overal zo smerig is was ons antwoord. Oh die mijnheer die daar over gaat is er vandaag niet. O ja, is hij er morgen dan wél? Nee eigenlijk ook niet! Volgende week - vroegen wij weifelend. Nou nee dan ook niet.... Laatste vraag waarom heeft jullie gemeentelijke website geen enkel telefoonnummer? Bijvoorbeeld voor vragen of klachten. Daar hebben wij geen tijd en geld voor was het antwoord. Sinds kort is er een nieuwe minister voor landelijke schoonmaak zaken. Die is zich nog aan het inwerken werd er gezegd. Zijn voorganger wordt momenteel vastgehouden op verdenking van verduistering of zo iets.
West Afrikanen wonen op het platte land of in de stad en bijna allemaal in groot familieverband. Gemiddeld tussen de tien en vijfentwintig personen en met zeer weinig privacy. In gunstige gevallen zijn er dan een of twee familieleden met een relatief vast inkomen en de resterende familieleden die zouden kunnen werken rommelen er wat bij in de marge van de magere economie. De familiekas wordt nogal eens aangevuld met geld van familieleden die buiten Senegal in een ontwikkeld land wonen en aldus volgens de familie ‘rijk’ (moeten) zijn. Er wordt veel gebeden bij ons in de omgeving omdat wij vlak bij het centrum van een religieuze broederschap wonen. Behalve de gangbare vijf keer per dag zijn er veel grote en kleine religieuze bijeenkomsten. Daarnaast gebeurt het vaak dat gezinsleden met elkaar besluiten om in kleine kring spontaan bid en zing feestjes te houden. Er wordt dan een geluidsinstallatie gehuurd met luidsprekers die op dakranden worden geplaatst de straat wordt min of meer afgezet en op vol volume schalt tot circa 01.00 uur de stem van de voorganger gevolgd door de resterende zangers. Het gebeurt ook een paar keer per jaar op 25 meter van ons huis en het lijkt wel alsof de luidsprekers voor onze ramen zijn gezet. Niemand vraagt aan de buren toestemming.
Wij zijn dus weer terug bij ‘het volk’ want daar moet je
zijn als je iets wilt veranderen. Het jonge volk speelt graag voetbal en andere
sporten en enige maanden geleden hebben wij het initiatief genomen om samen met een Nederlandse stedenbouwkundige
en haar Senegalese collega’s het lokale
stadion grondig op te knapen. Behalve dat renovatie hard nodig is zagen wij het ook als noodzaak om
openbaar keihard aan de bel te trekken vanwege de al maar slinkende publieke
ruimte door de ongecontroleerde wildgroei aan huizenbouw. Door grondspeculatie is nog circa 8%
publieke ruimte over voor een bevolking waarvan 60% onder de 25 jaar oud is. De jeugd heeft immers de toekomst. Of ligt dat soms anders volgens de notabelen
en de lokale bestuurders? Zij waren geschokt toen wij hen de geografische kaarten lieten zien die Roos Limburg had gemaakt over de groei van Yoff sinds begin jaren '70. Het is opvallend hoe weinig huizen er daadwerkelijk afgebouwd worden. Behalve veel bouwvuil wordt ook vaak huisvuil in de half afgebouwde panden gekieperd. Gevaarlijk, omdat het ongedierte aantrekt maar ook vaak als speelruimte door kinderen wordt gebruikt die hierdoor vaak ernstige infecties op doen.
Maar wat heeft onze omgeving aan een mooi nieuw ecologisch stadion als de rest van de omgeving steeds meer vervuild? Wij hebben vooraf gaand aan de verbouwing van het stadion een schoonmaak campagne bedacht die vandaag drie weken oud is en nu al veel reacties op heeft geleverd. De ‘toon’ van de campagne is afgestemd op de beleving van de jonge en oude bewoners. Confronterende foto’s met weinig teksten in een soort Franse taal wat hier gebruikelijk is. Soms grappig, dan weer ontroerend afgewisseld met soms schokkende beelden. Het is een serie van circa 500 spraakmakende fotokaarten waarin uiteindelijk alle herkenbare punten van het arrondissement te zien zullen zijn. Daarnaast een Facebook pagina die na twee weken al meer dan 600 vrienden heeft en naar verwachting zal uitgroeien tot een actieplatform wat 3 op de 10 bewoners zal bereiken. Wij veranderen onze voetbalclub met de beste spelers van Yoff, naar een club in 100% gesponsorde kleding en schoeisel in strak groen en er wordt gespeeld met groene voetballen. Dat wordt lekker voordelig spelen want zij behoeven geen dure outfits meer te kopen en zij gaan tevens vertellen waarom zij zo groen zijn gaan doen. In het voorjaar van 2013 zal de eerste gratis huis aan huis Yoff Vert groenkrant verspreid gaan worden. En hierbij stuiten wij op een nieuw probleem. Een van de grootste problemen in Senegal is het verzorgen van uitingen met een heldere boodschap zoals goed geschreven brieven en andere gedrukte zaken waaronder rapportages of kwalitatief hoogstaande inzet van media zoals film en TV. Door de gebrekkige opleidingen en outillage van leraren wordt veel potentieel niet bereikt en is de kwaliteit van de uitingen uitgesproken laag en bereikt veelal niet het gewenste doel. Ook de journalistiek staat op een treurig laag inhoudelijk niveau en dat is goed te zien aan de gebrekkige en vaak liefdeloze opmaak van de landelijke kranten en tijdschriften. Er zijn in Senegal geen behoorlijke grafische of audiovisuele opleidingen op middelbaar of hoger niveau.
Er is echter wel een zeer grote vraag naar goed verzorgde uitingen op het gebied van communicatie zoals drukwerk, websites bouwen en audiovisuele producties. Om een bijdrage te leveren aan de ontwikkeling van het grote potentieel leergierige en vaak zeer intelligente jongeren hebben wij een Creatief Laboratorium opgezet wat op commerciële basis producties gaat verzorgen én leerlingen op zal leiden die binnen een jaar meer zullen leren dan elders in drie jaar. Geselecteerde docenten die hun vak beheersen en pedagogische vaardigheden worden bijgeschoold en kunnen als ZZP’er in het Lab aan het werk met de verplichting om dagelijks twee leerlingen te begeleiden en goed in te voeren in hun specifieke werkgebied. De ZZP’er docenten komen uitdrukkelijk niet in dienst maar worden wel administratief en inhoudelijk intensief ondersteund waardoor zij zich aan kwaliteits en leveringsafspraken kunnen houden. De kosten van het gebouw en inrichting worden gefinancierd en maandelijks hoofdelijk verrekend. De werkomgeving wordt voor Senegalese begrippen zeer ‘clean’ en niet zomaar toegankelijk voor vriendjes en vriendinnetjes. Docenten/zelfstandig ondernemers die alsnog niet optimaal functioneren voelen dat maandelijks in hun portemonnee maar ook op collegiaal vlak want er zal niets de deur uitgaan voordat iedereen het heeft gezien en beoordeeld. De hierboven geschetste aanpak breekt volledig met de Senegalese traditie van paternalisme en vriendjespolitiek. De lopende gesprekken met de aspirant docenten / ondernemers zijn daardoor zeer intensief en vaak ook emotioneel omdat men in moet zien dat men zélf verantwoordelijk is voor het eigen succes én het succes van de collega's. Een heldere overeenkomst is immers wat anders dan een contract.
Maar wat heeft onze omgeving aan een mooi nieuw ecologisch stadion als de rest van de omgeving steeds meer vervuild? Wij hebben vooraf gaand aan de verbouwing van het stadion een schoonmaak campagne bedacht die vandaag drie weken oud is en nu al veel reacties op heeft geleverd. De ‘toon’ van de campagne is afgestemd op de beleving van de jonge en oude bewoners. Confronterende foto’s met weinig teksten in een soort Franse taal wat hier gebruikelijk is. Soms grappig, dan weer ontroerend afgewisseld met soms schokkende beelden. Het is een serie van circa 500 spraakmakende fotokaarten waarin uiteindelijk alle herkenbare punten van het arrondissement te zien zullen zijn. Daarnaast een Facebook pagina die na twee weken al meer dan 600 vrienden heeft en naar verwachting zal uitgroeien tot een actieplatform wat 3 op de 10 bewoners zal bereiken. Wij veranderen onze voetbalclub met de beste spelers van Yoff, naar een club in 100% gesponsorde kleding en schoeisel in strak groen en er wordt gespeeld met groene voetballen. Dat wordt lekker voordelig spelen want zij behoeven geen dure outfits meer te kopen en zij gaan tevens vertellen waarom zij zo groen zijn gaan doen. In het voorjaar van 2013 zal de eerste gratis huis aan huis Yoff Vert groenkrant verspreid gaan worden. En hierbij stuiten wij op een nieuw probleem. Een van de grootste problemen in Senegal is het verzorgen van uitingen met een heldere boodschap zoals goed geschreven brieven en andere gedrukte zaken waaronder rapportages of kwalitatief hoogstaande inzet van media zoals film en TV. Door de gebrekkige opleidingen en outillage van leraren wordt veel potentieel niet bereikt en is de kwaliteit van de uitingen uitgesproken laag en bereikt veelal niet het gewenste doel. Ook de journalistiek staat op een treurig laag inhoudelijk niveau en dat is goed te zien aan de gebrekkige en vaak liefdeloze opmaak van de landelijke kranten en tijdschriften. Er zijn in Senegal geen behoorlijke grafische of audiovisuele opleidingen op middelbaar of hoger niveau.
Er is echter wel een zeer grote vraag naar goed verzorgde uitingen op het gebied van communicatie zoals drukwerk, websites bouwen en audiovisuele producties. Om een bijdrage te leveren aan de ontwikkeling van het grote potentieel leergierige en vaak zeer intelligente jongeren hebben wij een Creatief Laboratorium opgezet wat op commerciële basis producties gaat verzorgen én leerlingen op zal leiden die binnen een jaar meer zullen leren dan elders in drie jaar. Geselecteerde docenten die hun vak beheersen en pedagogische vaardigheden worden bijgeschoold en kunnen als ZZP’er in het Lab aan het werk met de verplichting om dagelijks twee leerlingen te begeleiden en goed in te voeren in hun specifieke werkgebied. De ZZP’er docenten komen uitdrukkelijk niet in dienst maar worden wel administratief en inhoudelijk intensief ondersteund waardoor zij zich aan kwaliteits en leveringsafspraken kunnen houden. De kosten van het gebouw en inrichting worden gefinancierd en maandelijks hoofdelijk verrekend. De werkomgeving wordt voor Senegalese begrippen zeer ‘clean’ en niet zomaar toegankelijk voor vriendjes en vriendinnetjes. Docenten/zelfstandig ondernemers die alsnog niet optimaal functioneren voelen dat maandelijks in hun portemonnee maar ook op collegiaal vlak want er zal niets de deur uitgaan voordat iedereen het heeft gezien en beoordeeld. De hierboven geschetste aanpak breekt volledig met de Senegalese traditie van paternalisme en vriendjespolitiek. De lopende gesprekken met de aspirant docenten / ondernemers zijn daardoor zeer intensief en vaak ook emotioneel omdat men in moet zien dat men zélf verantwoordelijk is voor het eigen succes én het succes van de collega's. Een heldere overeenkomst is immers wat anders dan een contract.
De gekozen aanpak voor CreaLabYoff biedt ook (werk)perspectieven voor buitenlandse ontwikkelingswerkers/creatievelingen die op z’n
minst een van de in het CreaLab benodigde disciplines volledig in de vingers
hebben. Zij kunnen de CreaLab docenten en leerlingen bijstaan en door hun
bijdrage hun verblijf bekostigen en tegelijkertijd op een bijzonder intensieve
wijze kennis maken met Senegal. Verzoeken om inlichtingen kunnen vergezeld van
een CV met foto en eventueel portfolio aan crealabyoff@gmail.com gestuurd worden.
Basiskennis van de Franse taal is voldoende omdat wij graag zien dat er Engels
wordt gesproken en gelezen vanwege het veel grotere aanbod van software en
hardware waarbij kennis van het engels onontbeerlijk is. Introductie trainingen voor
buitenlandse deelnemers aan de CreaLab projecten worden voorafgaand verzorgd
door het Dakar Development
Training Centre. Natuurlijk blijven buitenlandse antropologen, pedagogen,
psychologen, land en tuinbouw, verplegers/sters, onderwijzers, sportleiders –
dus studenten van harte welkom om ons te bezoeken of een stage of training bij ons te
doen. Gewoon even schrijven!
Andere uitdagingen zijn er genoeg! Zoals bijvoorbeeld Saliou van twaalf.
Hieronder op de foto met Sara een bestuurslid van een hulporganisatie uit
Mbour. Saliou is doof geboren, in een zeer landelijke en arme omgeving op 100
kilometer van Dakar. Nu Saliou in de prepuberteit is gekomen wordt hij
onhanteerbaar voor zijn moeder en in zijn woonomgeving. Of Saliou eens door ons bekeken kon worden was de vraag. Aida
Grovestins was die middag ook bij ons op bezoek die heeft Saliou ook gezien, volgens ons vond zij hem ook heel lief. Een magere jongen van twaalf opgesloten, in een stille eigen wereld. Met veel
voor hem zichtbare maar onuitspreekbare prikkels. Thuis, op straat, in de wijk
en overal waar hij komt waar veel te zien en te beleven is creëert hij noodgedwongen een eigen wereld. Een wereld waarin voor Saliou alles stil blijft. Saliou leeft in een beelden wereld die hij zelf een namen heeft gegeven. Een taal die alleen Saliou kent. Je kan Saliou niet roepen. Alle vloeren zijn van steen of
zand in Senegal. Stampen met je voet waardoor de trillingen hem bereiken zou
wel zo fijn voor hem zijn. Klok kijken zegt hem niets. Hij kent
tijdsverschillen, maar door zijn onregelmatige leven en het gebrek aan structuur
is Saliou verwilderd. Saliou blijkt buitengewoon intelligent te zijn en
vermoedelijk zijn wij net op tijd om hem nog veel overlevingstechnieken en gebarentaal aan te
leren. Hij kan bij ons blijven als wij 100 Euro per maand extra kunnen vinden. Saliou is het meer dan waard. Wie wil een gebaar maken of de oom(s) of tante(s) van Saliou worden? Dan doen wij de rest met liefde en plezier!
dakarkid Elhadji (17) wil graag een transfer naar FC Yoff Vert
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
plaats een reactie we horen graag van je!