Wij zijn een keurige Senegalese stichting en doen niet
aan politiek of religie. Dat staat ook in onze statuten. Wij wonen in Sandiara
en maken deel uit van de bevolking. Wij hebben ook een stem.
Toch zijn we niet
vergeten wat de soms wat zeurende Duitse filosoof Friedrich Nietzsche
zo ongeveer schreef. ‘Het heeft geen zin om oude tradities te veranderen. Het
is beter om een nieuwe traditie te introduceren'. - En met deze uitspraak in
gedachten proberen wij als medebewoners een bijdrage te leveren aan het welzijn
en aan de verhoging van de welvaart in ons dorp Sandiara. Ook uit eigenbelang.
Wij willen gewoonweg dat wij en ál onze
kinderen een fijne (school)tijd hebben om daarna een baan te vinden en met een
eigen inkomen een bijdrage te leveren aan de plaatselijke en landelijke economie en het algemeen welzijn.
De zo vaak geromantiseerde ‘oude tradities’ hebben tot op
heden geen goed onderwijs en voldoende banen opgeleverd. In onze visie moet er
niet op ‘de overheid’ gewacht worden maar moet iedereen zelf de handen uit de mouwen steken. Er zijn in Sandiara meer dan 1000 prima hectaren land en
voldoende water beschikbaar waar goed geld verdiend kan worden. De gemeente
Sandiara heeft wel een mooi nieuw leegstaand gebouw. Maar nog geen competente
medewerkers die het lokaal bestuur en de administratie gaan opzetten. Ook de gezondheidszorg is onvoldoende georganiseerd.
Daar gaan wij graag mee helpen via onze zuster stichting BioSoleil. Deze stichting bezoekt álle dorpen en luistert naar de bevolking. Wij maken dan re-en rapportages en zorgen dat de autoriteiten hiervan op de hoogte worden gesteld. De stem van het volk is immers belangrijker dan de traditionele loze beloftes door zelf benoemde autoriteiten.
Daar gaan wij graag mee helpen via onze zuster stichting BioSoleil. Deze stichting bezoekt álle dorpen en luistert naar de bevolking. Wij maken dan re-en rapportages en zorgen dat de autoriteiten hiervan op de hoogte worden gesteld. De stem van het volk is immers belangrijker dan de traditionele loze beloftes door zelf benoemde autoriteiten.
Een belangrijke doelstelling van BioSoleil is het pittig meehelpen aan het creëren van minstens 1200 banen die werk bieden voor alle
disciplines die nodig zijn voor de opbouw van de lokale economie. Daarnaast is
er het aantrekkelijk maken van Sandiara voor buitenlandse investeerders. Met
name op het gebied van de agricultuur en producenten van tot op heden geïmporteerde artikelen.
Dat verreist o.a. een goede gemeentelijke administratie die de investeerders op
alle gebieden ondersteund. Ook bij het vinden van goed opgeleid lokaal
personeel.
De oprichting van een nieuwe en in Senegal onbekende vorm
van publieke school met
voorbereidend en hoger technisch onderwijs is al in gang gezet. Het
nieuwe Lycée
Technique Sandiara waar wij nauw bij betrokken zijn gaat jonge goed opgeleide medewerkers afleveren die in de directe
omgeving aan de slag kunnen.
De nieuwe technocratisch ingestelde president van Senegal
Macky Sall (sinds 2012) heeft een decentraliserende koers ingeslagen. Niet de
hoofdstad Dakar bepaald de toekomst van de steden en dorpen maar de steden en
dorpen gaan deze zélf bepalen. Zij krijgen gekozen burgemeesters en eigen
budgetten. Willen de burgemeesters méér dan zullen zij daar zélf voor moeten
zorgen. Dat gaat dus spannend en leuk worden op ons dorp. Sandiara is het
centrum van 28 omliggende dorpen en 2000 hectaren land waarvan circa 300
hectaren in cultuur zijn gebracht. De opbrengsten zijn navenant laag. Er wordt
maar één keer per jaar geoogst. Toch zou dat makkelijk twee keer jaar kunnen en
dan zou de werkelijke winst met 100% stijgen.
De werkeloosheid van jongeren tot 25 jaar in West Afrika
zal rond de 90% zijn. Ook voor ouderen is er nauwelijks werk te vinden. In
Senegal bezoekt het merendeel van de jeugd zo lang mogelijk allerhande vormen
van onderwijs. Om iets te doen te hebben. Het leid zelden tot vast werk met een
vast salaris. Er is nauwelijks sprake van enige industrie in Senegal. 60% van
de noodzakelijke voeding wordt geïmporteerd. Gebruiksvoorwerpen, meubilair,
vervoermiddelen en andere luxe artikelen worden eveneens geïmporteerd.
Het autopark is gemiddeld 20 jaar oud.
De duizenden dagelijks aan auto’s knoeiende ‘monteurs’ zijn weliswaar inventief
maar hebben geen kennis van zaken. De voor hen onbekende elektronica in jonge
auto’s wordt vaak ernstig ontregeld waardoor er eerder schades ontstaan en het
benzine gebruik soms verdubbeld.
Huisvuil ophalen en recycling staan op een zeer laag
niveau en de vervuiling door bijvoorbeeld, plastic, oude auto’s, oude Pc’s en
goedkope Chinese mobiele telefoons brengt enorme schade aan. Er worden nog
steeds veel bossen gesloopt om aan brandhout te komen. Ondanks bomen
aanplanting campagnes door overheid en gefinancierd met buitenlandse donaties
verdwijnt er jaarlijks meer bos dan er bij komt. Er is kennelijk nooit gedacht aan het opzetten van
bomenkwekerijen in de regio’s. Aan de meer dan 700 kilometer lange kust dreigen
ecologische rampen en de Sahara dringt zich steeds verder op.
Is het dan volledig hopeloos in Senegal?
Helpen de Senegalese sperziebonen, tomaatjes en mango’s
die in bijna alle Nederlandse supermarkten liggen dan niet mee om de economie
van Senegal te verbeteren? Nou, niet echt dus! De uit NL afkomstige aardappelen
en uien die nog nadrogen van de Europese subsidie zijn lager in prijs dan de
productiekosten in Senegal. De Senegalese overheid verdient in de haven snel de
20% importheffing en die wordt heus niet gebruikt om de boeren te helpen.
Bijna elk gezin in Senegal heeft wel een familielid in
het buitenland wat maandelijks geld stuurt. Het is ná het staatsinkomen (voor
landelijke ontwikkeling te laag) en de buitenlandse donaties
of leningen de derde inkomstenstroom voor de bevolking. De vierde inkomsten
bron is de informele economie, die meer weg heeft van onderlinge ruilhandel.
De staat heeft ook geen idee hoe zij zich zelf tot
‘sociaal ondernemer’ om zou kunnen scholen om op die wijze op bedrijfsmatige
wijze maatschappelijke veranderingen te weeg te brengen. Maatschappelijk
‘winst’ als gedachtegoed is hier onbekend. Grondstoffen zoals in veel andere
Afrikaanse landen waarom gevochten wordt zijn niet aanwezig in Senegal. Wel
leveren fosfaat, zout, pinda’s en de groeiende export van groenten en fruit wat
geld op. Ruim onvoldoende om de handelsbalans positief te krijgen.
De problemen
zullen toenemen als de over het algemeen zeer intelligente en welwillende jeugd
geen werk heeft en aldus geen inkomen kan genereren. En Senegal heeft zoals veel andere
Afrikaanse landen een uiterst jeugdige bevolking. Hoe gaan de kinderen van de huidige jeugd over 25 jaar aan voeding, water, energie en inkomen geraken?
De prioriteiten binnen het onderwijs zijn gericht op
leren lezen en schrijven. De klassen zijn overvol door gebrek aan lokalen. Er
zijn nauwelijks leermiddelen en de onderwijzers en leraren zijn onvoldoende
voor hun taken toegerust en volgen het hopeloos verouderde Franse
onderwijssysteem wat alleen succesvol is als de klassen maximaal zijn uitgerust
en niet meer dan gemiddeld 30 leerlingen zouden bevatten i.p.v zo’n gemiddeld
60 tot soms 100 leerlingen. Op de universiteiten is de situatie niet veel
beter.
De heden met zijn boek “Capital
in the Twenty-First Century” furore makende econoom Thomas Piketty schrijft
over economische ongelijkheid. Eind vorige eeuw heeft Piketty een uitstekend
onderzoek gedaan naar succesfactoren
van kleinere klassen. En inderdaad leerlingen uit klassen tot maximaal 35
deelnemers hebben grotere slagingskansen in het vervolgonderwijs en op het
vinden van werk.
Nu we het toch hebben over economische ongelijkheid en
ongelijke kansen hebben. - Er is een langzaam opkomende middenklasse in Senegal die
een nu nog zeer kleine economische motor is. Toch bevind zich het meeste privé
kapitaal bij hooguit 4% van de bevolking en bij de door giften rijk geworden
religieuze broederschappen. De staat heeft bijna alle staatsinkomsten voor het
eigen moeizaam draaiende staatsbestel nodig.
Er wordt veel gestaakt door de
duizenden ambtenaren omdat hun salaris soms maandenlang niet wordt uitbetaald.
Vooral binnen het onderwijs raken leerlingen hierdoor extra achterop want
leerlingen worden naar huis gestuurd en hebben vaak 6 maanden per jaar geen
onderwijs vanwege de lange vakanties, veel nationale feestdagen en de vele
stakingen en gehalveerde schoolroosters door het grote aantal leerlingen.
Toch hebben de sociale media er toe bijgedragen dat de
jeugd steeds meer een stem laat horen en zélf aan de slag wil zonder de
bevoogding door ‘ouderen’ die respect eisen maar op geen enkele wijze kunnen
aantonen dat zij competent zijn gebleken in het bijdragen aan noodzakelijke
sociaal-economische ontwikkelingen.
De decentralisatie politiek van het nieuwe bewind onder
leiding van president Macky Sall is een stap op de goede weg. Maar het zal een
moeilijke weg zijn. Sinds dit jaar (2014) mogen gemeenten hun eigen
burgemeester gaan kiezen. Het oude systeem met presidenten van de lokale
commune was onderwijl doodgebloed door afhankelijkheid van de verre en slecht
functionerende ministeries in de hoofdstad.
De twee burgemeester
kandidaten op ons dorp, waar zich ons tweede opvanghuis bevind zijn zeer
verschillend opgeleid, beiden zijn in Sandiara geboren. De oudste kandidaat is
65 jaar en was jarenlang lagere school directeur en president van de Commune
Rurale. Het is hem nooit gelukt om van Sandiara een succes te maken. Hij staat
wel goed bekend als vredelievend en sociaal denkend. En hij stamt uit de
grootste gevestigde familie.
De tweede kandidaat is 10 jaar jonger en is Dr. in de
chemie en werkt al 22 jaar bij een groot internationaal levensmiddelen concern
in Cote d’Ivoire. Hij is geboren in een klein dorpje in de buurt van Sandiara.
In zijn vrije tijd verblijft hij in Dakar of in Sandiara. Voor beide kandidaten voel ik sympathie. Het zijn zeker geen nare mannen.
Leiders worden in
Senegal gekozen op basis van charisma, vriendenkringen en orale kwaliteiten. Veel wol, weinig
vlees. Zo wordt er ook heden in Sandiara campagne gevoerd. Er zijn geen verkiezingsprogramma's. Hun aanhangers stimuleren
eerder een soort orale heiligverklaring van hun idool dan dat zij de aanwijsbare
competenties en reeds behaalde positieve resultaten van de nieuwe kandidaten benadrukken.
De in de westerse landen bekende vorm van democratie die
onmiskenbaar is gekoppeld aan goed bestuur met een goed functionerend publiek
belastingstelsel is in Senegal nog relatief onbekend terrein. Ondanks hoge
buitenlandse investeringen op het gebied van ‘Good
Governance’ is de staatshuishouding van Senegal niet echt op orde. Door de
nieuwe decentralisatie politiek zijn er grote kansen voor o.a. Sandiara om orde
op zaken te stellen en de lokale economie gezond te krijgen. Daar is de hulp
van de gehele bevolking voor nodig. De bevolking dient de nieuwe burgemeester
en de nog te vormen gemeenteraad aan te sturen.
Dat kan door voortdurend aan te dringen op
transparantie, open communicatie, onderlinge samenwerking, publieke controles, resultaat
analyses en de juiste competente man/vrouw op de juiste plek te zetten pas dan kunnen investeringen in tijd en geld omgezet worden in zichtbaar succes.
Maar ook door eigenbelang om te zetten naar het dienstbaar zijn aan het grotere
belang van een gezonde en welvarende gemeenschap. Dat word de nieuwe traditie die wij nastreven.
Wie dat niet wil kan altijd nog naar Dakar verhuizen. Wie wel aan de slag wil
moet er rekening mee houden dat er gewoon minimaal 40 uur per week hard gewerkt
moet worden. Werken geeft plichten maar ook rechten. Niets doen maakt het leven doelloos en uitzichtloos.
**Dit artikel is ook naar het Frans vertaald en aan de
bevolking van Sandiara gericht.
Burgemeester kandidaat Aliou Faye in het licht bruin
Burgemeester kandidaat Serigne Gueye Diop
Madame Faye van de vrouwenvereniging voor ontwikkeling van Sandiara
met William Deymann
Meisjes op het terrein van het Lyceum van Sandiara
Klas met leerlingen Lycée de Sandiara
2016 gaat de botanische tuin van William Deymann open
Bijeenkomst in de tuin van Serigne Diop
Ambitieus maar haalbaar de nieuwe technische school in Sandiara
Onze voetbalschool heeft meer dan 150 leerlingen
Ons clubhuis en sportspullen winkel in Sandiara t/o Villa Dakarkids
Sandiara Kids
Wat een prachtig gedegen stuk William! Ademloos gelezen... Zou je voor Senegal ook Gambia kunnen lezen? Ik herken veel, hoewel ik niet op de hoogte ben van hoe het bij 'ons' allemaal georganiseerd wordt .. groet Tineke
BeantwoordenVerwijderen