Senegal gaat niet ten onder aan vlijt

Senegal gaat niet ten onder aan vlijt. De werkeloosheid onder de bevolking is daar debet aan. Studenten blijven een paar jaar langer studeren want er is toch geen werk na de studie. Een opleiding tot bijvoorbeeld timmerman duurt 8 jaar en daarna kan je als het mee zit, een eigen werkplaatsje beginnen. Tijdens de politieke campagnes van de laatste maanden hebben wij ons suf gezocht naar de plannen van de 15 president kandidaten die huidig president Abdoulaye Wade van zijn troon willen stoten. De bekende zanger Youssou N’Dour mocht uiteindelijk niet mee doen omdat het aantal benodigde handtekeningen niet zou kloppen (of zoiets). Dwz de handtekeningen en de adressen zouden niet kloppen. Nou kan bijna niemand in Senegal precies zeggen op welk adres hij of zij woont want er bestaan geen heldere postcodes en huisnummers en 40% van de personen die mogen stemmen zetten met rode inkt een vingerafdruk op het stembiljet omdat zij of hij niet zo goed kunnen schrijven.

De enige kandidaat die een op internet vindbaar en behoorlijk uitgewerkt regeringsplan heeft is Amsatou Sow Sidibe. Maar ook zij staaft haar plannen niet met cijfers. Dat heeft geen van de kandidaten gedaan. Want om tot de zeer noodzakelijke veranderingen te komen is er geld nodig. Wat overheidsgeld betreft behoort Senegal in het rijtje thuis van de minst transparante landen. De grootste inkomstenbron van de Senegalese overheid zijn de importheffingen zeg maar een soort BTW. Nederland levert duizenden tonnen aardappels, uien en aan plantaardige olie gerelateerde producten zoals braadolie, mayonaise en margarine producten. Een goede tweede importknaller zijn de jonge gebruikte auto’s uit Europa en Amerika. Veelal grote four wheel drive benzine slurpers die nu ongewenst zijn in landen waar de benzine prijzen extreem zijn gestegen. Het leukst zijn de Porsche Cayenne modellen die makkelijk 250 km per uur kunnen halen terwijl er maar circa 70 kilometer overvolle snelweg beschikbaar is in het gehele land wat 5x groter is dan Nederland.

Kandidate Amsatou Sow Sidibe verschilt aldus qua toekomstige financiering ideeën niet van de andere kandidaten, ook zij geeft geen onderbouwde cijfers op om tot de door aangekondigde veranderingen te kunnen komen. Zij zal ook geen idee hebben wat er eigenlijk in de staatskas zit want dat is een groot geheim. Er is wel geld genoeg om twee keer meer volgwagens te hebben dan Obama als de president even naar het vliegveld moet. Anderzijds staat Wade bekend om zijn zeer ruime uitgavenpatroon waaronder een nieuw privévliegtuig. Vanaf het paleis in Dakar naar het vliegveld is het circa 18 kilometer en aan weerszijden van de weg staat er dan telkens op 50 meter een soldaat met een machinegeweer. Er rijd ook altijd een brandweerwagen en een ambulancewagen mee want je weet maar nooit wie er onwel kan worden na zo’n snelle rit waarbij het volk aan de kant wordt gezet. Amsatou Sow Sidibe werd in de afgelopen gevolgd door twee Nederlandse dames die in samenwerking met hun Senegalese medewerkers/collega’s aan een documentaire werken over Amsatou.

Bijzonder omdat Amsatou Sow Sidibe één van de weinige vrouwen op het Afrikaanse continent is die het voortouw willen nemen in landen waar de positie van de vrouw én het gebrek aan goed onderwijs én werk voor een uitzonderlijke grote achterstand zorgen in de ontwikkeling van een land. Een ander groot geheim is de rijkdom van religieuze broederschappen in Senegal. Er wordt verondersteld dat deze broederschappen meer geld in kas hebben dan de overheid. Hun geheimzinnigheid is vergelijkbaar met het Romeinse Vaticaan. Het Vaticaan schermt graag met grote tekorten maar niemand weet hoeveel geld hun Instituto Opere di Religione in kas heeft. Wat de broederschappen en het Vaticaan met elkaar gemeen hebben is hun conservatisme die vooral een grote rem zijn op de modernisering van de landen waar zij het meeste geld inzamelen.

In de afgelopen maanden heeft stedenbouwkundige Roos Limburg op ons verzoek een vóór onderzoek gedaan in onze gemeente naar de mogelijkheden om het kleine stadion een grote opknapbeurt te geven. Dakarkids heeft dit initiatief genomen om eindelijk eens de huidige puinhoop die het zeer populaire stadion is, flink aan te pakken. Meest opvallend waren de gesprekken met de lokale bestuurders die allemaal beweerden eindverantwoordelijk te zijn maar dat op geen enkele wijze konden staven met getekende opdrachten of concrete resultaten uit het verleden. Het waren vijf intensieve weken voor Roos en haar assistent Cheikh van het College d’Architecture Dakar. Wij hebben onderzocht hoeveel publieke ruimte er nog over is in het zeer dicht gebouwde Yoff om hiermee aan de bevolking en de bestuurders uit te kunnen leggen. Dat de jeugd nauwelijks ruimte heeft om veilig en verantwoord op te groeien. Er zijn weinig bouwregels, men mag bouwen wat men wil en als je geld over hebt dan mag je ook een moskee schenken aan je wijkje. Omdat Yoff een oud vissersdorp is met een eigen rechtsysteempje is er ooit autonomie bedongen. Er is dus regelmatig ‘mot’ met het gemeentehuis met het gevolg dat noodzakelijke ontwikkelingen niet van de grond komen. Het wordt dus spannend of het ontwerpproject van Roos en Cheikh door alle gespreksrondes zal komen. Dakarkids gaat namelijk ook publiceren waarom het eventueel allemaal niet door is gegaan. Het gaat bij Dakarkids immers om ‘community based projects’.

Het aantal kinderen in Dakarkids is inmiddels afgenomen omdat het onderbrengproject bij gast- ofwel pleeggezinnen goed op gang is gekomen. Wij steunen de gastouders met raad en daad wij betalen het schoolgeld en indien nodig eventuele andere kosten. Anderzijds kan het complete gezin rekenen op medische of sociale hulp van onze kant en dat zorgt er weer voor dat er besparingen in het gastgezin behaald worden die het verblijf van ‘ons kind’ vergemakkelijken. Wij bezoeken ook regelmatig de school die ons kind bezoekt en in veel gevallen is het kind ook lid van onze steeds harder groeiende voetbalclub. De kosten proberen wij te dekken met donaties die echter steeds moeizamer binnen komen vanwege de Europese schuldencrisis en het idee dat het dus allemaal minder goed gaat worden. Wij blijven echter hopen op solidariteit met de arme landen zoals Senegal want het zou best wel eens kunnen dat deze solidariteit zich in de nabije toekomst terug betaald als Senegal wél een bijdrage kan gaan leveren aan bijvoorbeeld de wereld voedselproductie. Voorlopig blijft iedereen die er zin in heeft van harte welkom om eens bij ons langs te komen om te genieten van de prachtige stranden en de vriendelijke mensen. Een workshop volgen kan natuurlijk ook!

Maar eerst even deze boodschap! Je krijgt wat je geeft !!!!